Blog Familijny Dzieci Puszczy




10 błędów popełnianych przez dobrych rodziców.




Anna Laskowska-Krystosiak

Nauczyciel, pedagog społeczny, wieloletni wychowawca, certyfikowana trenerka warsztatu umiejętności psychospołecznych pracująca z dziećmi i młodzieżą metodami aktywizującymi.

Według nas bycie rodzicem jest niezwykle trudne, niezwykle ważne i zadziwiającym jest fakt, że do tak trudnego życiowego zadania nie wynaleziono nadal specjalnych szkół, po ukończeniu których rodzice uzbrojeni w wiedzę, mogliby się stawać rodzicami :) Rzeczywistość pokazuje nam, że wielu z rodziców jest tak zajętych codziennymi sprawami, że zwracają baczniejszą uwagę na swoje dzieci dopiero wtedy, gdy zaczynają mieć z nimi problemy. Każdy może być wspaniałym rodzicem, ale trzeba chcieć uczynić z wychowywania życiowe wyzwanie, które będzie całe życie doskonalić.

Tak samo jak zmienia się otaczający nas świat a wraz z nim oczekiwania świata wobec nas - mieszkańców Ziemi i członków społeczeństwa, tak samo zmieniają się warunki w jakich wychowujemy dzieci oraz zadania, do których je przygotowujemy.

Przygotowaliśmy zbiór najczęściej popełnianych błędów, aby każdy rodzic mógł w oparciu o nie, zastanowić się nad swoimi postawami i zachowaniem wobec dzieci oraz ich daleko idącym wpływem na kondycję dzieci i całej rodziny.

BŁĄD I
WPAJANIE BŁĘDNYCH PRZEKONAŃ


Błędne przekonania to przekazywanie dzieciom przez rodziców szkodliwych komunikatów,
które mogą okazać się destrukcyjne, gdy dzieci już dorosną. To przekonania, które każdy nosi w sobie -
przekonania o świecie, innych ludziach i nas samych.
Takie stwierdzenia niosą negatywne konsekwencje na przyszłość:
1. „We wszystkim musisz być najlepszy”
2. „Znaczysz tyle, ile zrobisz”
3. „Musisz walczyć z negatywnymi uczuciami”
4. „Lepiej gdy Cię wszyscy lubią”
5. „Lepiej coś zrobić samemu niż prosić o pomoc”

BŁĄD II
NIEŚWIADOME PROWOKOWANIE ZŁEGO ZACHOWANIA


Dzieci chcą skupiać na sobie uwagę. Uwielbiają, kiedy je chwalisz, z drugiej strony, wolą raczej być przez
ciebie skrzyczane i pouczone niż kompletnie ignorowane. Dzieci nie wolno ignorować!
Warto zapamiętać:
1. Zauważaj dobre zachowania, a nie tylko złe.
2. Chwal dużo i mów konkretnie. Chwal dobre zachowania, unikaj pochwał ogólnych.
3. Zawsze próbuj „wyłapać” dobre zachowanie dziecka i je nagradzaj - traktuj to jak misję :)
4. Chwal każdy, nawet mały kroczek ku pożądanemu zachowaniu.
5. Czasami trzeba nagradzać brak złego zachowania.

BŁĄD III
BRAK KONSEKWENCJI


Brak konsekwencji to jedna z najczęstszych pułapek, w jakie wpadają rodzice. Przyczyny to: brak czasu, roztargnienie, stres, nieuwaga, zmęczenie. Bez względu na to, co jest tego powodem, brak struktury i konsekwencji przyczynia się do powstawania wielu problemów wychowawczych.
1. Zasady zaspokajają dziecku potrzebę bezpieczeństwa, przewidywalności i kontroli.
2. Surowość czy zbytni liberalizm nie mają takiego znaczenia, jak stałe przestrzeganie ustalonych zasad i konsekwencja.
3. Dbaj o konsekwentne wykonywanie codziennych czynności.
4. Nie zaprowadzaj dyscypliny, kiedy jesteś zły.
5. Rodzice powinni tworzyć jeden front wychowawczy.
6. Dawaj ostrzeżenia...zasadniczo zawsze i przed wszystkim. Stopniowo wycofuj je w komunikacji do nastolatka.
7. Pamiętaj o danych dziecku obietnicach.

BŁĄD IV
PUŁAPKI POROZUMIEWANIA SIĘ


Umiejętność porozumiewania się ze swoim dzieckiem to najprawdopodobniej najważniejsza umiejętność rodziców. Kiedy dzieci wiedzą, że mogą porozmawiać o swoich
sprawach z rodzicami, czują, że są ważne i kontrolują sytuację. Dobra komunikacja jest podstawą uczenia dzieci samooceny, pokojowego rozwiązywania problemów i współpracy.
1. Otwarta komunikacja jest najskuteczniejszą metodą wychowawczą.
2. Otwarta komunikacja łagodzi konflikty między rodzicem a dzieckiem.
3. Słuchanie to proces aktywny: kiedy rozmawiasz z dzieckiem skupiaj na nim całą swoją uwagę.
4. Komunikuj swoje uczucia i pomagaj dziecku w nazywaniu jego emocji.
5. Nie bądź rodzicem: autorytarnym, pouczającym, obwiniającym, bagatelizującym.
6. Unikaj komunikatów: „ty”- ty tak zawsze, przestań, jak ty się zachowujesz?, powinieneś to wiedzieć, zachowujesz się jak niemowlę, jesteś okropny.
7. Stosuj komunikaty: „ja”- nie mam ochoty na zabawę, jestem zmęczona, nie mogę ugotować obiadu, bo w kuchni jest bałagan, jestem załamana, kiedy widzę co dzieje
się w twoim pokoju, jest mi smutno, kiedy tak do mnie mówisz, bardzo mi przykro, gdy tak się zachowujesz.

BŁĄD V
ZROBIĘ TO ZA CIEBIE


Bez względu na to, jak wspaniałymi jesteśmy rodzicami, nasze dzieci będą w życiu napotykały na różne trudności i przeszkody. Rodzicom nie jest łatwo patrzeć jak ich dzieci
zmagają się z tymi wyzwaniami, chcą ustrzec je przed bólem i rozczarowaniem. W ten sposób mimowolnie pozbawiają je możliwości uczenia się na własnych błędach, uzależniają od siebie, zamiast uczyć samodzielności i niezależności. Dlatego:
1. Kiedy to tylko możliwe, pozwalaj dziecku przewidywać logiczne konsekwencje swojego postępowania.
2. Ciągłe rozwiązywanie problemów za dziecko wywołuje jego złość i pogłębia zależność od rodziców.
3. Uczenie się na własnych błędach jest niewłaściwe tylko wtedy, gdy zagraża bezpieczeństwu dziecka lub narusza prawa innych.
4. Pomagaj w rozwiązywaniu problemów wtedy, kiedy twoja interwencja jest konieczna.

BŁĄD VI
MY PRZECIWKO NIM


W wielu rodzinach istnieje poczucie, że jej członków dzieli od siebie jakaś sztuczna linia. Najczęściej przebiega ona między rodzicami a dziećmi lub między osobami różnej płci. Na relacje w każdej rodzinie decydujący wpływ mają dorośli. Ten brak równowagi sił zwykle narzuca bardziej autorytarny styl wychowywania.
1. Narady i debaty rodzinne pomagają przyjąć skuteczniejszy styl wychowywania, bardziej nastawiony na współpracę.
2. Wskazówki dotyczące prowadzenia narad rodzinnych:
- narady rodzinne powinny odbywać się regularnie w ustalonym wcześniej czasie,
- należy wspierać i prowadzić otwartą komunikację,
- każdy w rodzinie powinien mieć szansę wypowiedzenia się,
- lepiej jest najpierw pozwolić wypowiedzieć się dzieciom,
- ustalenia poczynione w trakcie spotkania rodzinnego obowiązują wszystkich do następnego wspólnego zebrania,
- rodzina powinna dążyć do osiągnięcia porozumienia w danej sprawie, ale ostateczna decyzja należy do rodziców.

BŁĄD VII
ŻELAZNA DYSCYPLINA


W każdej rodzinie są sytuacje wymagające od rodziców wprowadzenia i stosowania dyscypliny. Rodzice mogą tu jednak popełnić wiele błędów, których dałoby się uniknąć
dzięki planowi działania. Warto zapamiętać, że:
1. Nie wprowadzaj i nie stosuj dyscypliny, kiedy jesteś zły.
2. Wyciągaj odpowiednie, sprawiedliwe konsekwencje.
3. Dawanie dzieciom wyboru konsekwencji zwiększa ich poczucie kompetencji i kontroli.
4. Wprowadzaj dyscyplinę świadomie, by uczyć.
6. Celem stosowania dyscypliny nie jest udowodnienie, kto ma rację, a kto jej nie ma.

BŁĄD VIII
RÓB TO, CO MÓWIĘ, A NIE TO, CO ROBIĘ


Rodzic nie może wymagać od dziecka określonego zachowania, jeśli sam tak się nie zachowuje. KROPKA
1. To, co rodzice robią, ma na dzieci większy wpływ niż to, co mówią.
2. Rodzice wpływają na pozytywne i na negatywne zachowanie swoich dzieci.
3. Małe dzieci i nastolatki mogą ulegać wpływom rówieśników i mediów, ale najczęściej przyjmują wartości i postawy przekazywane im przez rodziców.

BŁĄD IX
NIEADEKWATNE OCZEKIWANIA


Rodzice kochają swoje dzieci, a jednocześnie pragnął aby wykazywali one cechy im podobne. Dzieci jednak są inne niż rodzice i mają zbiór własnych cech. Niektóre z tych cech są całkowicie pozytywne i należy je wspierać. Inne skłonności mogą stwarzać problemy i powinny zostać wyeliminowane. Rodzice powinni być cierpliwi i uważni oraz pamiętać, że:
1. Wiele dzieci przejawia dziwne zachowania i nastroje, ale w rzeczywistości są one normalne i z reguły mijają lub transformują w inne (jeszcze bardziej lub równie dziwne ;) ).
2.. U niektórych dzieci występują objawy zaburzeń wymagające interwencji specjalistów.
3. Rodzic powinien zaniepokoić się zachowaniem sprawiającym problemy, jeśli utrzymuje się ono przez dłuższy czas, jest bardzo nasilone lub przeszkadza dziecku w codziennym
funkcjonowaniu.

BŁĄD X
HAMOWANIE NATURALNEJ RADOŚCI ŻYCIA I CIEKAWOŚCI


Kiedy dorośniemy, często zapominamy, jak to było być dzieckiem. Dajemy się wciągnąć w wir codzienności, ograniczając swoje życie do zarabiania pieniędzy, spłacania rat i wychowywania dzieci. Zapominamy, że one również mogą nas czegoś nauczyć. Jeśli będziemy wrażliwi i uważni, pokażą nam, jak cudowne i fascynujące może być nasze życie, o
czym w mniejszym lub większym stopniu zapomnieliśmy. Dzieci przypomną nam, jak żyć chwilą obecną.
1. Uczyń z wychowywania najwyższą wartość.
2. Aktywnie uczestnicz w życiu dziecka.
3. Dawaj dobry przykład zarówno słowem, jak i czynem.
4. Ucz się od swoich dzieci, uważnie je obserwuj.
5. Baw się ze swoim dzieckiem! CODZIENNIE przynajmniej 15 MINUT! :)